post uit addis abeba

aan: het Nederlandse Muntenhuis
Postbus 20520
1001 NM Amsterdam

Geachte heer, mevrouw,

Hierbij wil ik graag aan u vragen over mijne bestelling. De faktuurnummer is 0015080576. Zoals ons telefonische gespreek op 8 jan 2008, mijn bestelling dat ik niet ontvangen heb. die u op 27.11.2007 naar mij had gestuurd. De munt is 'Nederland, eerste slag Euro landen Puur zilver met 24 karaat gouden verguld proof kwaliteit'.

Momenteel wordt ons woning gerenoveerd. We hebben een nieuwe brief postbus gekregen. Door deze drukt werkzaamheden zou kunnen de bestelling in brief postbus 120 niet terecht gekomen, dat ik ook het niet heb ontvangen.

Zodra ik mijn bestellingen munt ontvangt ben, wordt het bedrag zospoedig mogelijk aan u overgemaakt. Ik ben wel blij mee met andere munten die altijd ontvangst bent.

Ik hoop dat u begrip heeft voor deze situatie. En dat u mijn bestellingen, 'de eerste slag Ero landen' aan mij toe zullen zenden.

Hoogachtend,


xxxx

mooi is het leven

Van: vriend A.
Aan: Arjen

Hoe is het?

Van: Arjen
Aan: vriend A.

Grauw, regen, wind.
Wat denk je?

Van: vriend A.
Aan: Arjen

gisteren scheen de zon
vandaag broodje kroket
morgen filmfestival
vrijdag tennis met 'dames op leeftijd'

ik probeer ook maar wat.

Van: Arjen
Aan: vriend A.

Je hebt gelijk, vooral wat betreft die kroket.

De Ethiopische uit dat restaurant hield me aan. Of ik een brief wilde nakijken. Was laatst bij haar thuis. Ze herhaalde het koffie-ritueel. Je moet in kleermakerszit op de grond gaan zitten. Zij gaat dan bonen branden op een butagasje, onderwijl Ethiopische keelklanken uitstotend. Op de achtergrond een DVD over de schoonheden van Addis Abeba en een foto van haar vader in legeruniform. Mooi is het leven! (let ook op het heerlijke onderwerp van de brief: een niet bezorgde vergulde munt (24 karaats)). Munten, staan die niet op gelijke hoogte met de kroket?

restaurant sunshine

Ik maak nooit wat mee. Behalve vandaag. En twee maanden geleden. Ik bevond me, op uitnodiging van een Ethiopische moeder, in restaurant 'Sunshine', waar ik op de hoogte gebracht zou worden van de stand van zaken van de 'Ethiopische cultuur'. Na enig wachten bleek ik die avond de enige belangstellende te zijn. Dat wil zeggen: voor wat betreft het culturele gedeelte. De rest van het restaurant was goed gevuld, met, overwegend, witte eters. De presentatie had plaats op een soort verhoging in het zaaltje, waarop, in een kring, zo'n twaalf boomstronken, in uitbundige kleuren beschilderd, stonden opgesteld. De Ethiopische - wit, traditioneel gewaad- wees me de stronk waarop ik de avond door zou brengen. De presentatie bestond uit het tonen van een voor touristen bedoelde folder. Het was moeilijk op te maken wat er nu precies op de zwart-wit foto's afgebeeld was. Op een ervan meende ik een brommer te herkennen. Daarnaast was er een trommel, bespannen met een vel in rasta kleuren en een pen met daarop de tekst 'I love Ethiopia'. Daarmee was alles wel gezegd over de Ethiopische cultuur. Tijd om te eten. Het was geen pretje daar te zitten, op dat podium, ineengedoken op die boomstronk, nieuwsgierig aangestaard door de rest van de bezoekers. Met al mijn inspanning slaagde ik er in mijn niets-aan-de-hand-blik op te houden. Totdat het eten opgediend werd. Voor ons stond een forse aardewerken schaal, met daarop een omgekeerde, pyramidevormige pot. Uit een gat in de pot steeg een indringende zure lucht op. Met armgebaren werd me duidelijk gemaakt dat het de bedoeling was, het geserveerde met de hand naar de naar de mond te brengen. Het behoort tot de Ethiopische gewoontes om elkaar daarbij te 'voeren'. De precieze bedoeling daarvan is me in de paniek even ontschoten. Onder belangstelling van het voltallige restaurant - het geroezemoes was even stilgevallen - heb ik deze klus weten te klaren. Toen was het op. Het aansluitende 'koffie-ritueel' en het traditionele schouderdansen heb ik niet dan in volkomen verdoving doorstaan.