henrik schwarz - dj-kicks

Niet te veel Reve lezen. In 'Moeder En Zoon' schrijft hij: 'Ik was een bang kind, dat eigenlijk voor alles vrees koesterde: voor de andere kinderen, voor de leerkrachten, voor de kille, immense ruimten van trappen en lokalen in het schoolgebouw, en vooral, voor het immer op de loer liggende gevaar dat een stuk leerstof zoude worden aangesneden, dat ik niet zoude kunnen volgen. Bij alles wat nieuw ter sprake kwam, was mijn eerste overweging er een van: 'dat zal ik wel niet kunnen begrijpen''.

Pijnlijke herkenning. Ooit was ik disc-jockey in het jongerencentrum van mijn geboorteplaats. Zonder veel succes. Ik leed onder de druk van het besef dat het welslagen van de avond op mijn schouders rustte. Nog zie ik wel eens die angstwekkend lege dansvloer voor me. En ik wist in het geheel niet hoe ik die zoude vullen.

Twijfel is een slechte eigenschap voor een dj. Hij wijst zijn publiek zelfverzekerd de weg: die kant gaan we op. Het gemak moet voelbaar zijn op de dansvloer.

Wat meer? Een goede dj is een ziener, een profeet, die nieuwe wegen voor de luisteraar opent.

In de serie 'back to mine' zetten belangrijke groepen hun invloeden op een rijtje. New Order bijvoorbeeld, sorteerde uit de gebruikelijke groslijst: wat krautrock (Can), The Velvet Underground, Joey Beltram, Donna Summers' I Feel Love, Roxy music, etcetera. Op zich zelf een aardige verzameling, maar wat moeten we er mee? Het is alsof je de Nachtwacht nog eens aanprijst. Dat wisten wij ook wel, dat die mooi was.

Hoe anders is de plaat die Kieran Hebden samenstelde voor de Late Night Tales-serie. Zelfde concept, maar wat een verschil! Hebden durft verrassende keuzes te maken (Manfred Mann, Fairport Convention). En vooral: smeedt schijnbaar onmogelijke combinaties. Zo koppelt hij Joe Henderson aan de Gravediggaz en een nummer van Rahsaan Roland Kirk uit '71 aan Koushik uit 2001. De Flaming Lips laten op hun compilatie opeens het onmogelijke 'I'm not in Love' van 10CC voorbijkomen. In die context, op dat moment opeens een ontroerend mooi nummer.
In zo'n geval wordt de dj zelf kunstenaar: met bestaande middelen opent hij nieuwe werelden.

Luister naar Henrik Schwarz. De manier waarop hij Moondog, Double en iO in elkaar laat overlopen is zo onvergetelijk mooi.