Wednesday, October 22, 2008

de uitkomst van een proces


De minister zou naar Utrecht. Of ik ook kwam. ‘De minister wil in gesprek gaan met prominente bewoners en mensen uit het werkveld’, stond in de uitnodiging. Mensen uit het werkveld. Daar hoorde ik bij. Een dwingende stem in me zei dat hij dat helemaal niet wilde.

Er schijnen mensen te bestaan die de regie hebben over hun eigen leven. Niet ik. Daarom bevond ik me nu in een zaaltje, alwaar, aan de hand van een aantal 'prikkelende stellingen’ gediscussieerd zou worden over de stand van zaken in de wijk Overvecht. In afwachting van de komst van de minister werden er broodjes uitgedeeld. Mijn tafelgenoot vertegenwoordigde de stichting ‘Lekker Fit’. Om haar aanwezigheid kracht bij te zetten had ze twee Hindoestaanse dames meegenomen. Beiden droegen een traniningspak. Veel gesproken werd er niet. Wel was er een moskee medewerker die zich opwond over de broodjes. Die waren niet halal.

Toen arriveerde de minister. In een belendende zaal stonden in een kringvorm de stoelen opgesteld. Er was een binnen- en een buitenkring. De binnenste stoelen waren gereserveerd voor de belangrijkste bezoekers. Op een papier op de zitting stonden hun namen vermeld. Het was nu zaak om zo discreet mogelijk langs de stoelen te schuifelen, om zo je zitplaats te ontdekken. Ik mocht in de binnenkring. Tegenover me zag ik de Hindoestaanse dames op de buitenste rij plaats nemen.

Eerst was er een film. In beeld verscheen een oudere man op een scootmobiel. Veel had hij niet op met de wijk. Met name de criminaliteit had zijn zorg.

Toen kon er op de film gereageerd worden. Een prominente bewoner richtte zich tot de minister. Of zij wel wist dat de man van de scootmobiel zelf een crimineel was? Ik denk dat alleen een erg goede schrijver in staat is het verdere verloop van de bijeenkomst te beschrijven. Wanneer ik dat probeer wordt het al te hilarisch. Nog ongeveer een uur werd er gesproken over prullenbakken (werden alsmaar niet geleegd) en wat er zoal te doen was voor de jeugd (niets). Ook de wijkagent mocht nog wat zeggen. Toen was het afgelopen. De minister stapte in het busje dat haar naar het volgende agendapunt zou brengen. Ze had nog net tijd te roepen dat dit ' een zinvolle bijeenkomst geweest was'. Het klonk niet eens wanhopig.

0 Comments:

Post a Comment

<< Home