i'm outta here

vakantie. Weet ik het allemaal nog? Aanslagen in Londen. 82-jarige vrouw beroofd van haar handtas. Dader is lichtgekleurd. Ik ben bang voor de moslims. Niet alleen voor hun godsdienst, maar vooral voor hun stompzinnigheid. Alles waar ik van houd, wordt door hen bedreigd. Enige interesses: mobiele telefoons, leren jassen, auto's. De rest mag allemaal vertrapt worden. Afschuwelijke ongeinteresseerdheid. En ze zijn met zo veel.

En ik heb recht van spreken: ik werk al jaren op zwarte scholen.

Ik ga naar Frankrijk voor een week of drie. Eens kijken of de somberte me daar wil verlaten. The magic numbers gaan mee. Lawrence ook. En Superpitcher. Theo Parrish. KLF. Andrea Parker. Sugar Minott. Chet Baker in Tokyo. Serge Gainsbourg (ieder jaar weer, wat een kutplaat).

briljant

Wat had die Mozart het eigenlijk gemakkelijk. Nog duizenden melodieen om uit te kiezen. Een groot onontgonnen gebied. Alles wat ie deed was origineel. Zo kan ik ook briljant zijn.

Dan nu. Alle melodieen lijken te zijn vergeven. Probeer dan maar iets nieuws te vinden. Onbegrijpelijk dat het toch steeds weer mensen lukt. Nu weer the magic numbers uit Engeland.
Twee broers en zussen (ze wonen nog bij hun ouders) in de klassieke bezetting: drums, bas, gitaar. Binnen dit genre is nu toch wel alles gedaan, zou je zeggen. Maar ze flikken het: melodieen die aan van alles herinneren, vertrouwd klinken, maar onmiskenbaar nieuw zijn. Zeker vier nummers van hun plaat zijn zo goed, zo nieuw dat ze bij mij even Superpitcher, Commmon en Lawrence hebben verdreven.